Historia i zasady judo

JUDO jest jedną z japońskich sztuk walki wręcz BUDO, która jako pierwsza stała się dyscypliną olimpijską. Techniki judo opierają się na technikach ju-jitsu, jednej ze sztuk wojennych czasów feudalnych Japonii.

Twórcą judo jest Japończyk Jigoro Kano (1860 - 1938), który zebrał, usystematyzował i ulepszył chwyty starego ju-jitsu, usunął elementy mogące zagrażać zdrowiu lub życiu ćwiczących i wprowadził w to miejsce wiele nowych, stworzonych przez siebie technik nadając im formę w jakiej są obecnie uprawiane na całym świecie. Judo jest to sztuka, którą trenuje się jako sport.

Istotą judo jest to, że nie siła i ciężar a szybkość i zręczność są czynnikami decydującymi w działaniu. JU z jap. wyraża miękkość i łagodność, DO drogę lub sposób, który w razie rzeczywistego zagrożenia pozwala na obezwładnienie przeciwnika bez wyrządzania mu większej krzywdy.

W judo można wyróżnić trzy cele:

• rozwój fizyczny (renshindo)
• rozwój umysłu (shushinho)
• biegłość w zawodach (shoubuho)

Zasady judo:

1. zasada „ju” – ustąp dla ostatecznego zwycięstwa
2. zasada „seiryoku zenyo” – osiągnij maksymalny efekt w działaniu, przy minimalnym wysiłku fizycznym
   i psychicznym
3. zasada „jita kyoei” – trenuj dla wzajemnego dobra i korzyści w doskonaleniu sprawności.
   

Strój
Judoka nosi strój zwany Judoga. Składa się on z: spodni (zubon), bluzy (keikoga) i pasa (obi). Wcześniej nie było takiego stroju w żadnej sztuce walki. Krój ten został opracowany w Kodokanie.

Kodokan - to pierwsza i największa szkoła judo, która znajduje się w Tokio (Japonia). Uważana jest za jedną z najlepszych szkół judo na świecie. Założył ją Jigoro Kano ze swoimi uczniami na przedmieściach Tokio w małej świątyni. Obecnie szkoła znajduje się w centrum stolicy Japonii i uczęszcza do niej ponad 5000 młodych i dorosłych Japończyków, którzy tam trenują i odnoszą sukcesy w międzynarodowych zawodach judo.

Stopnie:

W Judo są stopnie uczniowskie - Kyu i mistrzowskie - Dan.

Stopniom Kyu odpowiadają poszczególne kolory pasa:

Technikę judo podzielić można na dwie grupy: rzuty (nage-waza) i chwyty (katame-waza).

NAGE-WAZA - techniki rzutów, stosowane po wytrąceniu przeciwnika z równowagi. Kontrataki oraz połączenia dwu lub więcej pojedynczych rzutów to kombinacje, które umożliwiają przejścia do sprowadzenia do walki w parterze (hairi-kata).

Rzuty dzielimy ze względu na to która część ciała jest odpowiedzialna za rzut:

• Rzuty ręczne - Te Waza
  
• Rzuty biodrowe - Koshi Waza
  
• Techniki nożne - Ashi Waza
  
• Rzuty poświęcenia gdzie my sami upadamy na bok - Yoko Sutemi Waza
  
• Rzuty poświęcenia gdzie my sami upadamy na plecy - Ma Sutemi Waza

KATAME-WAZA - dosłownie: technika obezwładniania - dzieli się na trzy podgrupy: trzymania, dźwignie
i duszenia.

Trzymania (Oseakomi – Waza) - polegają na utrzymaniu przeciwnika na plecach na macie, tak aby można było całkowicie kontrolować jego ruchy.

Dźwignie ( Kansetsu- Waza) - w walce sportowej dozwolone jest stosowanie dźwigni jedynie na staw łokciowy

Duszenia (Shime -Waza) - nacisk przedramienia lub kołnierzem judogi na krtań lub tętnicę szyjną.

Polscy znakomici judocy:

• Waldemar Legień - dwukrotny mistrz olimpijski Seul 1988 i Barcelona 1992.
  
• Paweł Nastula - mistrz olimpijski Atlanta 1996.
  
• Janusz Pawłowski - srebrny (Seul 1988) i brązowy (Moskwa 1980) medalista olimpijski.
  
• Antoni Zajkowski - srebrny medalista olimpijski z Monachium 1972.
  
• Aneta Szczepańska - srebrna medalistka olimpijska Atlanta 1996.
  
• Marian Tałaj - brązowy medalista z igrzysk w Montrealu 1976.